Vandaag eerst maar een blog beginnen met het positieven. Het positieve dat mijn oude kinderarts uit het Radboud er voor mij is mij niet laat vallen, en mij probeert te ondersteunen en helpen waar hij kan. Ik ben net gebeld en de opnames zullen woensdag,donderdag en vrijdag zijn.

Vervolgens maar weer terug naar het verhaal Amsterdam. Waar ik ondertussen een beetje moedeloos van wordt. De assistent heeft gisteren en vandaag geprobeerd te bellen naar mijn arts maar hij neemt niet op/kan niet opnemen. Hij kon echter wel een mail sturen naar zijn assistent dat ik maar door moest gaan met de mestinon, tenzij ik het echt echt niet meer trok. Ik heb gezegt dat ik er inderdaad mee stop, mijn epilepsie was onder controle maar met deze medicijnen niet, daarnaast verkrampen al mijn spieren en in mijn ogen heb ik al problemen genoeg. Lijkt me de bedoeling dat voor hoeverre ik nog kan lopen, ik blijf lopen! Langzaam aan wordt ik er boos van, ik bel gisteren op dat ik het niet trek en dat het helemaal fout gaat en mijn arts kan me pas maandag terug bellen? Heel bijzonder. Ohja en de assistente zij dat misschien de artsen uit het Radboud maar moesten bellen naar Amsterdam. Ik ga wel naar de opnames toe in het Radboud iets wat me natuurlijk niet geneest, me niet beter maakt maar misschien de pijn tijdelijk kan verminderen.  En dan ga ik met de artsen daar wel overleggen wat hun verstandig vinden? Zij zijn er als je ze nodig hebt, en om eerlijk te zijn vind ik dat van sommige andere artsen tegen vallen!