Weer thuis

Inmiddels ben ik weer thuis. Echter ze hebben niks kunnen veranderen. Ze hebben ontzettend hard hun best gedaan maar loskrijgen kunnen ze het niet. En de oplossing dan is pijnbestrijden. En dat doen ze goed. Ik krijg bovenop de morfine die ik al had een ander soort morfine en ik ben er goed duf van. Maar het is wel de enige manier dat ik kan slapen, en het haalt de pijn goed weg, dus daar doen we het dan ook voor. Voor de rest is het nu wachten tot een oproep voor de operatie, ook omdat deze vervroegd word.  Het is voor iedereen duidelijk het is allemaal genoeg geweest.

Gisteren ben ik bij de stomaverpleegkundige geweest. Ze was ontzettend aardig en heeft ons een goede uitleg gegeven. Wat wel een nadeel is dat ik elke nacht mijn bed uitmoet om het zakje te legen, niet iets waar ik om sta te springen. Maar goed ondertussen ben ik hard toe aan de OK,  dus van mij mag het ook wel komen..

Donderdag spoedopname

Ik voelde me deze hele week al slecht. De pijn werd ondragelijk en slapen deed ik bijna niet meer. Donderdag belde de mdl arts en deze vertelde mij dat ik kon komen en er een ned klaar stond op de afdeling ik werd opgenomen. Met tegenzin ging ik erheen, maar gelukkig waren zowel de mdl arts,zaalarts en verpleging super aardig. Er werden foto's gemaakt en het werd duidelijk dat ik op het juiste moment aan de bel had getrokken. De pijnbestrijding werd ook goed om hoog gegooit. Naast de Fentanyl morfine nu ook 6 keer per dag oxycodon morfine, minder blij dat het nodig is maar ontzettend blij dat ik pijnvrij was. Ondertussen zijn ze druk met me bezig geweest en als de foto vandaag een verandering laat zien mag ik vandaag naar huis, is dit niet zo is er een kans dat ik toch moet blijven... Maar we hopen op het positieven natuurlijk. De OK is ook vervroegd en die duurt minimaan nog 2,5 week en maximaal 4,5 week. Maar alsnog moeten ze bedenken hoe ze het voor de operatie gaan doen, want als mijn darmen net zo zijn als dat ze nu zijn is het niet verstandig... Dus daar wordt nog over nagedacht.. Voor nu duimen dat ik vanavond in mijn eigen bedje kan liggen en daar verder mijn rust kan pakken...

Kom maar op!

14 Oktober moet ik naar de anesthesie en verpleegkundige. Ik ben er helemaal klaar voor. Stoma zakjes heb ik gekregen om uit te proberen van een vriendinnetje  zodat het stoma op de juiste hoogte geplaats kan worden. Confronterend was het wel eventjes, maar ik ben er nu echt overheen en helemaal klaar voor. Ik kan niet wachten en liever nog vandaag als morgen. De misselijkheid, de pijn en de vermoeidheid nemen alleen maar toe. Ik zou het fijn vinden als de operatie ook snel gaat komen. Ik hoor een week voor de operatie pas dat ik geopereerd wordt dus dat is relatief kort. Er staat drie maanden wachtlijst, een wachtlijst waar mijn mdl arts zijn best voor ging doen dat het eerder kon, want drie maanden is niet realistisch. Maar goed bij mij gaat veel mis dus ik ga uit van drie maanden en dan zou het 24 december zijn maar ik kan me niet voorstellen dat ze me dan opereren en opnemen dus dan wordt het al gauw Januari. En ik denk dat dat mijn ergste nachtmerrie is. Soms lijkt het alsof ze willen dat er gevaarlijke situaties ontstaan.. Maar goed ben er ook wel klaar mee als ik weer een afsluiting krijg en het gaat weer goed mis zijn dat de consequenties van te lang wachten. En dat is dat niet te wijden aan mijn maag,darm lever arts want die doet zijn best, maar de chirurgie lijkt het in mijn ogen niet echt te begrijpen. Maar goed, genoeg medisch gedoe!

Een paar weekjes geleden vertelde een vriendin dat ze ging trouwen, en vrijdag avond vroeg ze of ik haar getuige wilde zijn! Wat ontzettend mooi, lief en bijzonder ! Ik voel me ontzettend vereerd! En ik ben heel erg blij dat ik dit voor hun kan doen nadat ook zei een enorm moeilijke tijd achter de rug hebben, en nog steeds hebben. Ik wens hun al het geluk van de wereld samen. Ze zijn samen ontzettend sterkt, en als je zulke sterkte stellen ziet weet je dat het goed komt in de toekomst.

Daarnaast heb ik deze week veel dingen gedaan, meer dan dat ik eigenlijk aankon. Ik ben donderdag, vrijdag,zaterdag en zondag alleen maar met vrienden op stap geweest. Ontzettend leuk gehad maar ook weer in bijzijn van vriendin boven de wc gehangen, de misselijkheid won het wederom. Maar nooit voor lang want een extra antibraak middel zorgde er snel voor dat het ophield en ik weer rustig aan verder kon. En zo zijn we weer een paar dagen dichterbij de operatie!