opname dag 1

We zijn gearriveerd. Het is raar om weer terug te zijn, maar raar genoeg voelt het ook vertrouwd.  ik voel een rust over mij heen komen, ik weet dat ze hier me goed in de gaten houden. Ze kennen me hier en het is ook leuk om de verpleegkundige weer terug te zien. De sonde is ingebracht, en de pompen zijn gestart. De komende uren voel ik alle vloeistof naar binnen stromen, wetend dat het geen oplossing is. Het maakt me niet beter, maar het zal er misschien tijdelijk voor zorgen dat ik me eventjes beter voel, dat ik misschien kan minderen met de morfine.. Zou dat niet fijn zijn?

voor nu probeer ik mezelf af te leiden. De bloeddruk en hartslag controle is nog niet geweest en die zal dus zo ook nog komen.  Ondertussen kennen ze me en weten ze ook dat het toch niet goed is.. Daarnaast lees ik een boek, of tenminste dat probeer ik, maar ook luister ik muziek en zie ik het zonnetje mijn kamer inkomen schijnen. Ik probeer alle positieve dingen naar boven te halen deze dagen, maar het neemt de misselijkheid/braken niet weg, het neemt niet weg dat ik deze loodzwared agen moet ondergaan, Het maakt alleen het leven wat dragelijker, en we moeten wel want deze weken gaan zich de komende maanden net zo lang herhalen totdat er een oplossing / plan is. En laat die oplossing nou verder weg dan ooit zijn.

De komende dagen zullen er misschien meerdere blogjes per dag online komen te staan.. maar misschien ook wel niet. Het ligt er aan hoe erg ik mij verveel, en hoe ziek ik mij voel. Hoeveel afleiding ik nodig ga hebben van deze vervelende dag. de kotsbakjes staan alweer klaar en we zijn bezig met de eerste liter, nog steeds onder het motto 'we can do this'