Day 3

Gisteren en vandaag heeft mijn moeder de wonden weer verzorgt en weer ingepakt. De wondjes zien er redelijk uit. Wel bloeden ze nog steeds, maar de hechtingen zien en niet ontstoken uit ofzo.  Voor de rest lig ik er nog steeds rustig bij want lopen en zitten lukt nog steeds niet. Het draadje wat vast gehecht is aan mijn zenuw en die naar buiten loopt ziet er ook rustig uit. Alleen af en toe zijn de schokjes enorm pijnlijk en bijna niet houdbaar.. Maar goed er is ook een stukje in mijn bot geboort en er zit een drie delig systeem onder mijn huid met metalen voorwerpjes, dat heeft denk ik gewoon tijd nodig.. Leuk is het allemaal niet.  De morfine pleisters verlichten de pijn, maar neemt de pijn niet weg. Voor de rest houd ik een dagboekje bij voor het ziekenhuis om te kijken of er iets veranderd in de situatie. Vandaag is de derde dag en het dagboekje kent 21 dagen. Afwachten is het. Maar ik heb een familie die spelletjes met me komt spelen als ik daar zin in heb, naast me komen zitten als ik daar behoefte aan heb, en me komt troosten en opfleuren als dat nodig is. Ik heb daarom ook geen reden om te klagen. De pijn is er en natuurlijk leuk is het niet want ik ben 100% hulpbehoevend maar ik heb de operatie goed doorstaan en ik heb lieve mensen om me heen. En dan nog alle lieve kaartjes die binnen blijven komen :) Ik zeg op naar de komende weken en op naar de volgende operatie :)