Vorige week zijn wij vertrokken naar het zonnige Egypte. Veel mensen zeggen, goh is dat wel verstandig of dat kan toch niet. Onze conclusie daarop was dat de artsen in de tussentijd toch niets voor mij kunnen doen en dat we hard aan vakantie toe waren, even weg van alles en genieten. Voor de kerst vertrokken we dan ook naar Egypte. Ik keek uit naar de zon en naar het vliegen want daar hou ik van. Helaas begon de vakantie anders als verwacht, al snel na het opstijgen werd ik misselijk. Aangezien ik dat wel vaker ben dacht ik als ik de ondansetron iets eerder neem dat het dan wel zou afzwakken, ook wilde ik mijn familie niet weer lastig vallen met ik voel me niet lekker. Maar al snel ging het niet meer ik zei tegen mijn moeder dat ik niet goed werd en op datzelfde moment viel ik alweer buiten bewustzijn. Er volgde lange periodes buiten bewustzijn, we denken wederom de epilepsie. Als ik wel bij was, was ik alsnog niet aanspreekbaar. Na een paar uur was ik weer wakker en rak het volgende drama aan overgeven. Mijn familie heeft mijn hoofd vast gehouden aangezien ik daar zelf niet meer toe in staat was. Dit kleine drama herhaalde zich 8 keer en toen was het klaar. Compleet verslagen van de 7 uur durende vlucht keerde wij naar ons hotel, iedereen was gebroken! Dit zijn momenten die ons telkens weer overvallen, en telkens opnieuw slopend zijn, maar we hebben het weer overleefd en vervolgens gaat het leven gewoon weer verder, ook die van ons.
Ik heb een paar dagen moeten bijkomen maar ik ben er weer redelijk boven op.het weer hier is fantastisch, en ik geniet! Ik geniet van de zo'n die ondergaat achter de bergen, de palmbomen, het strand het is prachtig. Ook zijn we wezen snorkelen naar een gezonken wrak, ook dit was super mooi! En ja ik was volledig gesloopt hierna, maar was het het waard? Echt wel!!
Als ik iets heb geleerd de afgelopen maanden is dat je moet genieten van de kleine dingen in het leven, en dat is dan ook precies wat ik doe. Andere fotos volgen snel
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
.