Vandaag hebben we weer het Azm gebeld, en ja we zijn netjes terug gebeld. De chirurg verontschuldigde zich.  Hij begreep erg goed dat de situatie uit de hand loopt. Hij gaat proberen een OK te regelen rond eind januari. Daar gaan we dan maar ook naar toe leven. Ik had echter al lang ingeplant moeten staan, maar ja dat kunnen we nu niet meer terug draaien. Nu gaan we langzaam aan naar de komende operaties toeleven. Maandag bellen we de chirurgische opname centrum op om te kijken of ik daadwerkelijk in geplant sta en voor wanneer. Eindelijk iets meer duidelijkheid. Duidelijkheid die hard nodig is omdat ik voor mijn gevoel achteruit ga, en dat zien mijn ouders ook erg goed. Mijn lichaam loopt overal tegenaan. Ik hou veel vocht vast, mijn nieren doen pijn, mijn temperatuur wisselt en ik krijg weer wondjes op mijn gezicht.

Vandaag hebben mijn moeder en ik dan maar besloten lekker even onder de zonnebank te gaan, even een kleurtje op mijn witte gezichtje. Deed me super goed. Even heerlijk gerelaxt, daarna nog een kopje thee gedronken en weer op naar huis. Er even tussen uit doet ieder mens goed.