Opname dag 9

De afgelopen 9 dagen zijn intens heftig geweest. Een grote angst heerste en vooral ook veel verdriet. Alles waar we ooit zo bang voor waren gebeurde.  Alles gebeurde in een stroomversnelling, vrijdag avond kwamen Angela,Remco,Kirsten en Chantal op bezoek en ik had al erg veel pijn. Angela heeft er een arts bij gehaald en deze had besloten om röntgen foto's te maken en bloed te prikken. Na deze foto's ging ik nog sneller achteruit, ik begon met gal spugen en de pijn bleef maar toenemen. De arts kwam langst en vertelde dat het een darmverlamming was en ze meteen gingen handelen. Dat betekende dat ik meteen aan de hart monitor werd gelegt, een maag hevel werd geplaats en de hele nacht mijn maagsappen en gal eruit pompte. Daarnaast werd het pijnteam ingeschakeld, en werden er pijnpompen gestart. De artsen zijn tot 6 uur in de ochtend bezig geweest om mij stabiel te krijgen. Zelf mis ik een groot deel van die nacht, maar voor mijn ouders was het een beangstigende nacht..

Het positieve van alles is dat sinds vandaag de verlamming weg lijkt te zijn, ik kan weer opbouwen... hopelijk mag ik morgen naar huis. We zijn nu ook medicijnen gestart om mijn hartslag te verlagen, en de artsen vermoeden/ weten wat ik heb, het is een hele zeldzame aandoening, maar het komt volledig overeen. Helaas is er geen behandeling die bewezen effectief is dus we moeten afwachten wat de voorgeschreven medicijnen gaan doen.. Daarnaast staat er nog steeds een aanvraag bij een chirurg om te kijken om te opereren... ookal wordt dat heel erg lastig omdat het leeg moet zijn voor de operatie,, maar ze weten ook dat als er niet snel iets gebeurt deze ilieusen terug zullen komen.. Daarnaast was mijn bloed ook volledig verzuurd door alles, maar door het infuus is dat nu na een paar dagen weer recht getrokken... De afgelopen dagen heb ik 2 a 3 keer op een dag moeten bloedprikken.. Het was een onrustige opname, met velen heftige gebeurtenissen, meerdere malen ging het erg slecht, maar ik ben nog steeds staande. Als ik thuis ben ga ik eerst goed uitrusten, daarna concentreren op mijn examens, waarvan ik niet weer of ik in staat zal zijn om die op dat moment te maken..  Maar we gaan ons best doen en dan zien we wel hoe ver we komen...