Vorige week donderdag was de operatie. De operatie zelf is goed verlopen, maar na de operatie had ik enorm veel pijn. Vanaf dat moment kreeg ik een morfine pomp, maar al snel bleek dat niet genoeg te zijn. Er werd besloten om naast de morfine pomp die om de 7 minuten morfine gaf om de 4 uur nog morfine in mijn been bij te spuiten. Het pijn team kwam langst en ik blijk door de grote hoeveelheden morfine in het verleden niet meer gevoelig te zijn hiervoor. Dus we kunnen net zoveel toedienen als we willen maar dat gaat niet voldoende zijn voor mijn pijn. Daarom werd er een Ketamine pomp gestart en dit hielp. Ondertussen was mijn darm alweer verlamt en lag die stil wat enorm duidelijk te zien was op de darm foto's. Een tegenvaller maar misschien ook wel zoals we hadden verwacht. Later die week ging de verlamming over in de vertraagde darmpassage.. Gisteren hebben we een gesprek gehad, tot zondag moet ik markers slikken. De markerstudie duurt 10 dagen. De marker studie houd in dat ik 10 dagen achter elkaar 1 tablet slik met in iedere tablet 10 ringetjes. Deze 100 ringetjes in totaal kunnen ze volgen op buikoverzicht foto's. Daarmee kunnen ze zien of mijn darm nog steeds niet functioneert of dat het wel functioneert. Om de twee dagen wordt er dan een foto gemaakt om precies te kijken wat de ringetjes doen en hoe snel ze een bepaald deel van de darm passeren. Helaas is het al enorm duidelijk dat de passage echt niet goed is. Er moet dus opnieuw geopereerd worden. Er zijn twee mogelijkheden. Of een colostoma (Dikke darm stoma) Of de helft van mijn dikke darm, dus dan wordt de helft van mijn dikke darm buiten werking gesteld en op de eerste helft wordt dan een stoma gezet. Of de helft van mijn dikke darm wordt verwijderd en mijn dunne darm wordt op de rest van de dikke darm vast gehecht.. Wat de keuze wordt ligt aan de foto van maandag, vervolgens zal maandag aan het eind van de middag overlegt worden met de chirurgen. En dinsdag zal dan het plan gepresenteerd worden. Het zal wederom een pittige operatie worden.
Op dit moment heb ik nog steeds veel pijn ook aan de wond aan mijn buik. Gisteren heb ik alleen besloten dat ik geen pijnpomp meer wilden. Door de Ketamine was ik aan mijn bed gebonden, ik was zo duizelig, zwak en slaperig dat ik niet meer op mijn eigen benen kon staan. Ik had al een week niet meer kunnen douche en werd op bed gewassen. Iets wat je niet wilt als je 19 bent. Daarnaast ging mijn blaas katheter eruit en besloot ik samen met de arts dat ik voor een dagje naar huis mocht. Dit was de laatste kans voor de volgende operatie. Ik heb alleen wel enorm veel pijn, en de verpleging en ik vragen ons beiden een beetje af of ik niet te abrupt ben gestopt met de pijn pomp.... Vanavond is er daarom toch meer morfine in mijn been erbij gespoten om de pijn toch te verlichten.. Maar goed de pijn overleef ik wel.. En ik ben blij als de vorige operatie er ook weer op zit. In hoop dat die wel een verlichting gaat geven want wederom garanties zijn niet geboden. Maar mijn mdl-arts lijkt overal heel erg goed over na te denken, en ik krijg steeds meer vertrouwen in hem.
Op naar de volgende operatie
Lieve Christa, wat een verhaal weer. Er komt maar geen einde aan.
BeantwoordenVerwijderenVan je ouders hoorde we dat je vandaag ook een echo kreeg.
We hopen zo dat de doktoren eindelijk een goede "oplossing" vinden!
Heel veel sterkte en liefs van Gert/ine Xxx
Las dat de oorzaak van de pijn door een vastgeschoten darmlis kwam. Wat zal dat zeer gedaan hebben! Wat fijn dat je steeds meer vertrouwen krijgt in je MDL arts. Het heeft allemaal lang genoeg geduurd nu dus zou inderdaad heel fijn zijn als hij straks DE oplossing gevonden heeft. Sterkte voor de volgende operatieronde. Ik hoop met je mee voor een goed resultaat!
BeantwoordenVerwijderen