Lijn sepsis + Nieuwe lijn

Vorige week maandag begin ik met trillen.. Ik voel dat het mis is en zeg tegen mama ik denk dat ik een lijn infectie heb.. Mijn moeder antwoord daarop dat dat het vast niet is, stelt me gerust en gaat naar huis. Mijn gevoel was goed binnen een uur heb ik 38,5 koorts die al snel stijgt naar 40 graden. De insteek van de lijn ziet er rustig uit dus de artsen twijfelen er worden verschillende antibiotica kuren aangehangen maar in de nacht stijgt de koorts naar 41 graden. Ik ben dood ziek, en ben op. Ik braak die hele nacht en mijn bloeddruk blijft maar zakken, en de artsen blijven maar vocht toedienen, heel veel vocht binnen een korte tijd. Het vermoeden komt al en een dag later komt het woord eruit. Ik heb een lijn sepsis, oftewel een lijninfectie met bloedvergiftiging. Wat een nachtmerrie, een nachtmerrie die er na 6 weken opname nog wel even bij kon.. De lijn moet eruit want alleen dat zal ervoor zorgen dat ik mij beter ga voelen. Vorige week dinsdag wordt dan ook de lijn verwijderd.. Er wordt besloten de TPV te stoppen en te kijken hoe ik het op normale voeding doen gezien ik en een CVC het niet zo goed doen samen.. De complicaties van de TPV en CVC en ik zijn geen goede combi.. Ik krijg een infuus voor vocht en we gaan het minimaal een week aankijken hoe alles gaat. Afgelopen weekend gaan ook de infusen ontsteken en alleen zaterdag al zijn 4 infusen gezet maar alle infusen lopen op buiten de bloedbaan of ontsteken. We hebben een toegangs weg nodig tot de bloedbaan en dat betekend een nieuwe lijn.. Ik zie er enorm tegenop, het plaatsen van een lange lijn zonder roesje of narcose vind ik verschrikkelijk. De intensive care arts wilt het me zo aangenaam mogelijk maken en kijkt of hij een nieuw infuus kan prikken voor een roesje, maar helaas is er geen infuus meer mogelijk en moet ik doorbijten.. Gelukkig plaatst hij hem erg snel en goed. Hij maakt daarna een echo om te kijken of de lijn goed zit, en er volgt een longfoto om zeker te zijn dat ze geen klaplong hebben veroorzaakt..  Mijn mdl arts is vorige week zijn afspraak met mij vergeten en dat begint te irriteren.. Het schiet allemaal niet op.. Vandaag of morgen wordt het beleid aangepast. Dat betekend doorgaan met dit beleid en kijken wat er gebeurt met de nierfunctie? Of TPV opstarten, maar dit is eigenlijk geen goede optie dus ik hoop zeer dat we alles gaan afbouwen en ik even naar huis kan.. want ik ben hier alweer bijna 7 weken en soms is het eventjes teveel.
Ik heb ontzettend veel plannen en ik wil echt graag even weg van het ziekenhuis. Even weer terug komen in de normale wereld, en voelen dat ik mens ben. De sociale wereld in, leuke dingen doen enz.
Maar ik heb zo het idee dat ik wel snel naar huis mag... het is een vermoeden en de verpleging denkt nog van niet, maar goed er moet iemand zijn die optimistisch blijft...